Aþk perdede saz çalar bu ahengi iþitecek âþýk nerde her nefes âþýklýk yüzünden bir destana baþlar her zaman baþka bir naðme çalar her nefes bir mýzrap ile þarký söyler bütün âlem naðmesinin sedasýdýr sonsuz olarak ardý arkasý kesilmeyen bir tamburun sesinde zincir bendeki naðme de seda da sendendir
Bu sedayý kimler iþitir?
Aþk! Aþk! tek baþýna O katledebilir görünen cansýzlýðý donmuþ yýlan olan ihtirasý neyin sesindeki âþýklarýn kaný göklerin dönüþünde terennüm eder tamburun çaldýðý caný masivanýn ötesinde yükselir bir parlak yýldýz bizi seyretmeye gelir bahçemizde sen ve ben o zaman Ay ve Güneþi gösteririz göklüðün dudu kuþlarýný
birlikte güldüðümüz zaman sen ve ben iki nakýþ/ iki suret bir can ayný anda hem buradayýz hem orda buna þaþýrma öyle ki Güneþ her zaman yüzünde aþikâr sevilen sevenin aynasýdýr
FATMA LEYLȂ DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatma Leyla Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.