Soğuk Odalara Alışkın Uyku

belli ki incinmiþ güneþ
baksana; her gün ürkerek doðuyor ufuktan
olgun meyveler dökülüyor
rüzgârlý ikindi sonralarý
yapraklar da dökülüyor peþi sýra
öðle vaktinde
boþlukta geçiyor gibi saatler
çiçekler; küflenmiþ bahçe parmaklýðýndan kaçýyor / sararmýþ
kuþlar; pencere önlerinde boþ saksýlardan yaðmuru içiyorlar / üþüyerek
oturacak gölgesiz banklar aranýyor; çoktan soðumuþ güneþ
kaldýrýmlara saklanmýþ tüm siyahlar
bir akbaba bekliyor aydýnlýðýn batýþlarýný
sonra son ýþýklar da titreþip yok olup giderken
bir þarkýnýn sarý notalarý çalýnýyor parklarda
diyor; “sonbaharýn ayakucunda ölüm”

soðuk odalarda
ellerin baþýnýn altýnda
uyanýrken sabahlarý
çok güçlü bir duygunun hükmünde
hissedersin aðýrlýðýný taþýdýðýn yükün
çömelirken yaný baþýna ölüm
gövdene deðen bir sarý yaprak
diyor: sen küçücük
sen önemsiz
sen hiççik
ve en yaðmurlu vakitte
bir ölüm þiiri yükselir Abdal’dan
"behey acayip adem
öldüðünü bilemezsin
korlar bir karanlýk dama
kapý baca bulamazsýn"
çürür dudaklar
emmez artýk topaðýn suyunu
gözleri buzdan demirler ezer
kurtçuklar yüreði bulma peþinde

sarý yapraklarý okþar çið taneleri
bir ürperti dalgalanýr göðüslerde
kafalarda bulutlu manzaralar
baþý sonu olmayan
baþka baþka þarkýlar söylenir
ararken dualarý bir son için
pencerelerdedir göðün bütün suyu
renkleri atmýþtýr duvarlarýn
sonu ne zaman gelir bilinmez
uzaða daha uzaða
giden yollarýn


FATMA LEYLÂ DENÝZ

Sosyal Medyada Paylaşın: