Güneşin yeşili

ýslak yalnýzlýðýn
dünyayla kýmýldayan ellerine ölüyorum
dilimde akþamdan kalma ýrmak bestesi


içime koþan çýðlýðýn bahar mühründe
aðaç ýslýðý
öyle esaslý nefes boðazýn iki yakasýnda
mütemadiyen bir kuyunun sevimli hýçkýrýðýný ýsýtýcak martýlar
martýlar ki çocuklarýn oyunu




yokluða uyanan sisli akþamlarýn
mavi penceresi akýyor saçlarýma
suskun duvarlarýn kelebeðine
uyanan menekþe
çadýrlý hayallerle yükselirken
çarpar kýyýlara telaþ
yeniden doðmanýn beyaz dalýna
göç eder uçurtmalar
yýldýzlar koþar kaçýncý geceden
karanlýða..




savrulur ekinlerin ellerinde kuþ gülüþleri
bir toprakla büyür güneþin yeþili/
yapraðýn þarký söyleyen moru
bütün bunlar rüzgar üfürüðüyle
mum yakan
kýzýlýndan þarabýn dem vaktine
ateþ düþerken
su yürüyor

bir sarnýç bahçesi oluyor gözlerim


ince ince yaðan yaðmur iskeleleri
ses veren gül kalabalýðý eðildikçe
kulaðýma..
bir çocuk içime kaçýyor
badem çiçekli gölgelerin yurd kanatlarýna
bir haller oluyor
uzaðý görüyorum


...
Sosyal Medyada Paylaşın: