Anýz yaktýk Dilbeste... çalma, kuþ konmayan harmandalýný... Tamam ayaðýmýz yarým geride de , elimiz gitmeyecek omuza, sonra ben oynamýyorum ki seninle.
Ýkinci boþluðun içindeyiz ya Dilbeste
Makamým bayati dügah perdesinde
Tükenmiþ kalem gibiyim bu günlerde
Gün sýzýsýndayým, yarýn tasasýnda
Af dilenmiþ dünün ertesinde
Günlerden bir gün yine
Týrnaklarýmý kestim az önce
Avcuma batmasýnlar diye
Aynadaki yüzümü,
Arkada kalan gözümü
Parmaklarýný aldým kesik ayaðýmýn
Bir yokmuþ, iki yokmuþ saysýnlar diye
Islak saçlarýmý astým kurutmak için
Ýpek iplikli iðne oyasý getireceðim
Sana hediye
Çöz düðümleri diye
Eski bir manzaram var Dilbeste
Ödünç bir deniz
Bir de martýlar çok az
Güz giydirdim aðaçlarýma, kuþ/attým biraz
Mor incirler de topladým sana elceðizim ile
Baþka þeyler de aradým elle tutulacak
Kuþluða kadar gelirsin diye muhabbetinle
Sustum kendimi dinledim sonra
Duyulmayan ses, alýnmayan nefestim
Açýk kapýydým Dilbeste
Rüzgarýna çarpýp duran pencere
Yedirip içirdim de aþký
Semahý da öðretip
Ne denir ki...
Baþý döndü sadece
Suadiye aralýkikibinyirmiüç
Demir Mutlugil Sosyal Medyada Paylaşın:
Demir Mutlugil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.