Ben hiç sevmedim babamı
Ben hiç sevmedim babamý...
Herkes kadar sýradan,
Her baba gibi sevgisini saklayan,
Tanýdýðým en onurlu, adamdý babam
Ýçten içe bilirdim sevdiðini,
hissederdim deðer verdiðini...
Mesela hiç görmedim bana güldüðünü,
Baþýmý okþadýðýný, kucaðýna aldýðýný..
Yine de bilirdim ben, beni çok sevdiðini...
O göstermeye çekindi,
Ben de hiç sevemedim babamý
Ben hiç görmedim babamý...
Çok zaman eve geç gelirdi babam..
Geldiðinde yatmýþ olurdum.
Erken geldiði zamanlarda kavga ederdik..
O benim hatalarýma kýzardý, ben onun babalýðýna...
Am hiç laf söyletmedim,
Ne insanlýðýna, ne de adamlýðýna.
Ben de baba olduðumda,
evladýmla kavgalarýmda anladým,
Ýlk ozaman gördüm ben hatalarýmý
Gençliðimde Gönül gözüm kördü,
Göremedim ben hiç babamý.
Ben hiç yaþamadým babamý.
Ne askerliðime geldi benim,
Ne de okul kaydýma.
kocaman adam oldun,
Kendi iþini kendin göreceksin demiþti.
hiç yaþayamamýþtým ne vedalarýný,
ne de sarýlmalarýný
Yýllar sonra annemden öðrendim ben,
her gidiþimde gizlice aðlamalarýný.
Ýlk kitabýmý babamla okudum,
ilk oyunumu babamla oynadým,
kavgamý da davamý da ilk kez babamla yaþadým.
Ama hiç yaþayamadým ben babamý.
Ben hiç öpmedim, özlemedim babamý.
Bayramlarda bile elini öptürmezdi babam.
Mikrobunuzu bana bulaþtýrmayýn diye takýlýrdý.
Öpmeler yasaktý bizde, sarýlmalar uzak...
Düþünür, üzülürdüm ;
Bu yasaklar Nezaman son bulacak?
Birgün hastalandý, güçten düþtü...
Ama hiç birimizden yardým dilenmedi
Ne yasaðýndan, ne de gururundan
Hiç taviz vermedi.
Bir gece ölüm haberi geldi,
Yerde uzanmýþ yatýyordu babam.
Hayatýmda ilk ve son kez o gün öpebildim.
Bir tek o gün izin almadan sarýlabildim.
Sonra da o bitmeyen gururu, yasaðý ve
Doyamadýðým kokusuyla sonsuzluða uðurladým.
O günden sonra da,
Ýçtiðim her kadehte andým.,
Her yalnýz kalýþýmda yokluðuna aðladým.
Bana kýzmalarýný, kavgalarýmýzý bile özledim.
Ama, Ben hiç özlemedim babamý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.