Varlığın / yokluğun.
Dört mevsim baharý yaþatýrdý gülüþün sabahlarýma. Varlýðýn huzur verirdi uykularýma.
Sesin sesime karýþýr, gülüþün yüzüme bulaþýr, sevdan yüreðime dolaþýrdý.
Sen aþkým dediðinde odama mutluluk,
gözlerime sevinç dolardý.
Kokun sarardý dört bir yaný.
Sözcüklerim þiirlerimde elele tutuþur,
Devrim türküleriyle çocuklar halaya dururdu gözbebeklerinde..
Savaþlar yerini umuda býrakýrdý
insanlarýn yüreðinde.
Daðlar bile dize gelir,
adýn yankýlanýrdý yamaçlarýnda.
Yoksun þimdi.
Gönlümün baharý kýþa döndü.
Zemheri ayazlar içinde yüreðim.
Uykularým sana kaçýyor,
duygularým sana bölünüyor geceler boyu.
Sesim martýlarýn çýðlýðýnda boðuluyor.
Þiirler öksüz, çocuklar yetim kaldý yokluðunda. Devrim türküleri Hasret þarkýlarýna,
evladýný yitiren analarýn aðýdýna karýþtý.
Gözlerimi gülüþüne sürgün,
ömrümü aþkýna müebbet,
yüreðimi hasretine mahkum býraktýn giderken.
Biliyorum,
Saðýr bir kulaða haykýrmak gibi boþa dönüþünü beklemek.
Ama Dilsize türkü söyletmek,
göremeyene yüzünü ezberletmek gibi imkansýz seni unutmak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.