İNCEÇAYIRLI YEDİVERENLER

Temmuz baþlarýnda bir haber gelir,
Askere çaðrýlýr köyde erkekler.
Bu sýrada ekin arpa biçilir,
Askere çaðrýlýr köyde erkekler.

“Dek durmamýþ Moskof’u, Ýngiliz’i”
Müstecep Aðadan nasihat gelir,
Yaradan verdi bana hepinizi
Ben de veririm bu vatana sizi.

Yozgat Asker Þubesine varýlýr,
Bir bir isimler okunup sayýlýr,
Tek haneden altý oðul bir torun,
Yedi yiðit bir bölüðe ayrýlýr.

Yozgat ili Ýnceçayýr karesi,
Müstecep Aðanýn yedi pâresi.
Böylece anýlýr ‘Yediverenler’.
Yediverenler ülkenin çaresi...

Köylerinden kýrk bir kiþi sayýldý,
Anne, gelin duyar duymaz bayýldý,
‘-Vatan tehlikede, devlet de zorda,’
Denilince, herkes birden ayýldý.

Allah(c.c.) razý olsun ecdadýmýzdan,
Oðullar, torun verdi kanýmýzdan,
“-Moskoflar, Akdað’a kadar dayanmýþ,
Gerekirse geçeriz canýmýzdan...”

Son yedikleri de kavurga oldu,
Gece-gündüz evlere de yas doldu,
Ayþe nine ersiz kaldý yýllarca,
Hasretle, acýyla gelinler soldu.

Aðýtlar yakýldý oðul, toruna,
Torun Osman, Yakup dönmez yarýna,
Þýhedâ oldular Çanakkale’de,
Yetiþtiler ülkesinin darýna.

Ahmet, Mehmet, Ýbrahim, Salih gazi,
Ana-baba, bütün millet hep razý,
Evlât- torun, EÞREFÎ de duada,
Vermez hiç bir tat vatandaki hazý.

EKREM GÜRER (YOZGAT 2001)

Sosyal Medyada Paylaşın: