BABA YURDU

Annem yurdumuzu ziyaret ettim,
Her yandan hayalin çýkýp da geldi.
Zaman durdu bir an, maziye gittim;
Anýlar içimi yakýp da geldi.

Sanki ocakta süt kaynatýyordum,
Ýki taþým fazla kaynat diyordun
"Nerde kaldý" diye babamý sordun;
Dedim; Harmana bir bakýp da geldi...

Ekmekleri közün üstüne koydun,
O mis kokusunu burnumda duydum,
Tahta soframýzda, hüzünle doydum;
Hasret gözlerimden akýp da geldi...

Altý kardeþ daðýldýk birer birer,
Her gidenin ardýndan yandý ciðer,
Yuvanýn temeli anneymiþ meðer;
Zaman yuvamýzý yýkýp da geldi...

Çok güzel okurdu babam ezaný,
Annemden sorulur evin düzeni,
Antikaya çýkmýþ bulgur kazaný:
Bakracý koluna takýp da geldi...

Kara þimþek derler, sallar týrpaný,
Koca Ziya toparlardý harmaný,
Bahattin, eþsiz bir kuzu çobaný;
Mustafa yabayý dikip de geldi...

"Fatma yengem koymuþ dört gilik" derdi,
Tarlalarý dilik dilik ederdi,
Bacým, derken öyle içten söylerdi
Azrail’e boyun büküp de geldi...

Yahya efendi maneviyat sultaný,
Bekir aða yenilmez pehlivaný,
Muharrem hocadýr köyün imamý;
Gönüllere sevgi ekip de geldi.

Öyle özlemiþim Kâhkik köyünü,
Kana kana içtim soðuk suyunu,
Bakýr tavadaki tereyaðýný;
Hingelin üstüne döküp de geldi...

Dostum, arkadaþým, kardeþim ile,
Çocuk olup, gezdim yine elele,
Dolaþtýðým her yer gelirken dile;
Gençliðim çileyi çekip de geldi...

Hayrandým ilkokul öðretmenime,
Yol gösterdi, ýþýk tuttu önüme,
Týrmanýrken hayat merdivenine;
Yine ellerimden tutup da geldi...

Duman pýnarýnda herkes sýrada,
Ufak tefek tartýþýrlar arada,
Yaðmur yaðar, sel olur göldere de;
Merekümden þimþek çakýp da geldi...

Eþ dost, konu komþu, kimse kalmamýþ,
Davar gelip gitmiþ, saðan olmamýþ,
Hamur yoðrulmamýþ, ocak yanmamýþ;
Hüzün yumruðunu sýkýp da geldi...

Yaþadýðým andan, doðduðum güne,
Tanýdýk kim varsa dünden bugüne,
Bir bir gelip geçti, görüþtük yine;
Özlem yüreðimi söküp de geldi...

Bütün güzellikler mazide kalmýþ,
Eski soðan ekmek, þekerle balmýþ,
Zaman yüreðime bir kurþun salmýþ;
O günden bugüne sekip de geldi...

Nereye baktýysam geçmiþi buldum,
Dün ne beklemiþtim, bugün ne oldum,
Ömrüm eksildikçe daha çok doldum;
Geçmiþim bugünden ürküp de geldi...

Zaman ömrümüzü aldý, savurdu,
Ölüm ve ayrýlýk yaktý kavurdu,
Bu yer Nûr-iye’nin öz baba yurdu;
Gayrý gurbetelden býkýp da geldi...

Nûriye Akyol

Görsel: Kolluca (Kâhkik) Köyü/ Sivas
Sosyal Medyada Paylaşın: