Git Ardýna bile bakma Bende bakmayacaðým Kaldýysa aþkýnýn kýrýntýlarý tek tek karýncalara atacaðým Git Ardýna bile bakma ...
Rüzgârsýz bir yaz akþamý denizi kadar sessiz ve duruyum Hafifçe kýyýya vururken yüreðim kulak kabartmalýsýn duyabilmek için sesini sensizliðimin Güneþ’i batýrýyorum yokluðuna Gün kýzýllaþtýkça karanlýkta kaybolacaðýz biliyorum Bir kaç martý eþlik ediyor gün batýmýna ve bana Haleleri halka halka uzaklaþýyor suda ki ayak izlerinin kýyýya varamadan küçülerek yok oluyorlar Akþam yorgunu takanýn motorunun sesi teslim aldýðý gibi teslim ediyor ortama sessizliði Uzaklaþýyor Týpký yaklaþtýðý gibi Týpký benim uzaklaþtýðým gibi Týpký senin gibi Kendimle kalýyorum Düþünüyorum da Bütün gürültü patýrtýnýn nedeni aslýnda bir korkudan geliyormuþ Seni kaybetme korkusu Denizi bulandýrýyor en ufak rüzgârda bile fýrtýnalar çýkartýyormuþ bu seni kaybetme korkusu Biliyor musun Korkmuyorum artýk En sert lodoslar bile dalgalandýrmayacak bu denizi Koskoca gemilerde Belki de seni kaybetmekten ilk defa korkmuyorum Sessizliðime ve sensizliðime alýþýyorum Özlemiyor muyum Tabii ki özlüyorum Yýldýzlarýn geceyi özlediði gibi Fakat bitmeyecek dalgalarý düþündükçe özlemim doygunluða dönüþüyor Hatýrlýyorum da beraberken bizi kahkahalarýmýzý dalýp gidiyorum Denizden gelen þu takanýn çýkardýðý sesler gibi geldikleri gibi giderek kaybolacak anýlarda sanýrým zamanla Biliyor musun Seni hep gülerken hatýrlýyorum Siluetin öylece kazýnmýþ iþte Sebebini bilmiyorum Bir de uyurken ne kadar masumdun sen Küçücük kýz çocuklarý gibi Hep saçlarýný okþardým Sessizce uyandýrmadan Sen bazen hissederdin uykunda gülümserdin Sonra gözlerini açardýn yavaþ yavaþ Keþke hep uyusaydýn Hiç uyanmasaydýn Neyse Boþ ver Bu satýrlarý sana eski bir sevgilinin benliðindeki görüntüsünü sonsuza kadar hatýrlatmasý için yazmadým Ýlk defa huzurluyum Rahatým Seni düþünmüyorum Ah þu taka Týpký senin gibi sessizce geldi bilmediðim sulardan Yaklaþtýkça büyüdü gözümde Gürültüye boðdu gün batýmýný Denizi dalgalandýrdý Halelerini yok etti martýlarýn Güneþin ýþýklarýný yüklendi ve uzaklaþtýkça küçüldü sessizliðe doðru Deniz duruldu Kayboldu sonra Güneþ´in son ýþýðýný da yüklenip martýlarla birlikte Rüzgârsýz bir yaz akþamý denizi kadar sessiz ve duruyum Hafifçe kýyýya vururken yüreðim kulak kabartmalýsýn duyabilmek için sesini sensizliðimin Bir ürperti Deniz sesi Çakýllarý geri alýrken dalgalar kadehimi senin için kaldýrýyorum ay doðarken geceme sensiz ilk akþamda Sigaramdan derin bir nefes çekiyorum Biliyor musun Seni artýk hiç hatýrlamýyorum ... @_ahad____
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahad Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.