Ölü olmak
ÖLÜ OLMAK
Kýpýrtýsýz suyun altý
ölüm mektuplarý yazýyorsa
suyun üstüne
Kýpýrdamýyorsa suyun yüzü
ölmüþ demektir
Bir çocuðun açlýðýna
ses vermiyorsa tanrý
tanrý ölmüþtür çoktan
Bir haksýzlýðýn oluþunda
suskunsa saðýrsa körse
dudaklar kadar suskunsa sokaklar
Bana ne sana ne þarkýlarýyla
inliyorsa meydanlar
Pankartlar silikse
Bayraklar inikse
Arabesk þarkýlara misafir olmuþsa
bir kentin duvarlarý
Köy meydanlarý yaðmur duasýna durmuþsa
Yaþýyor zannettiðimiz
devrimciler ölüdür
Zaten ölüdür tanrý
çocuklar ölmüþse açlýktan
Bir aðaç köklerini çekmiþse içine
yapraklarý çiçekleri tomurcuk içinde
kala kalmýþsa öylece
ölmüþtür iþte
Bir çekirdek bir tohum
giremiyorsa topraða
umudu yoksa gün yüzüne çýkmaya
ölmüþtür sadece
Çekirdekler ölmüþse
elbette ki tanrýda ölüdür
Topraðýn altý üstü
deðiþmiyorsa dört mevsim
Ýçine giren dönmüyorsa geri
hayatýn yeþili çürümüþse
çiçeklerin rengini yemiþse çekirgeler
kuþlarýn yuvasýný bozuyorsa aðaçlar
aðaçlar düþürmüþse akýllarýný topraða
börtü böcek girmiyorsa içine
Ölenler düþmüþse mezar derdine
ölmüþ demektir toprak
Kalakalmýþtýr ortalýk kapkara
her þey ölmüþtür
Tanrýnýn cesedi orta yerdedir
Havada bitmiþse turna sesi
Bitmiþse kuþlarýn nefesi
Rüzgârýn sesi çýðlýk çýðlýksa
Tozumuyorsa toprak
Kýmýldamýyorsa yaprak
Arýlarýn kanatlarý donmuþsa
Havada kalmayýp havasýný alýyorsa herkes
Havadan havaya geçiyorsa türküler
Uzun havalar kýrýk kýrýksa
Havada ölmüþ demektir her þey
Havasýný almýþtýr tanrý
þatafatlý cenaze törenlerinden
Gömülmüþtür kimsesizler mezarlýðýna
Yanlýþýn üstüne oturup
doðrularý susturamazsýn
Altýna girdiðin yükün
üstünden bastýramazsýn
Kötülük yedirdiðin insana
iyilik kusturamazsýn
Sularý yediniz
Topraðý içtiniz
Aðaçlarý çýðlýk çýðlýða býraktýnýz
Havayý yele verdiniz
Devrimciler bin yýldýr yuvarlak masalarda
Köþe arýyorlar hepsi dört köþe
Boþa akan sularýn üst baþýnda
Yaðmur duasýnda ülkücüler
Yemin ediyorlar Allah üstüne
Gayrý meþru iþimiz olmadý diye
Herkesin ölüsü kendine
Öldürenlerin elleri
hep tabutun dýþýnda
Tanrý
Aç kalan çocuklara vermediði
ekmeklerden tirit yapýyor
Yýl boyu gün boyu yol boyu
ölü törenlerinde ölülere
canlý canlý gösterip
ölü ölü satýyor her þeyi
Bir çocuk cennetten vazgeçmiþ
soruyor ekmeðin yerini
Hiç kimse ne görüyor
ne de duyuyor
Ne de bakýyor çocuða
Tanrýdan baþka peþ peþe
insan da insanlýkta ölmüþ
Mevta ortada
insanlýk tabutun içinde
Çocuk ekmeðin yerini ölülere soruyor
Þuayip ODABAÞI
23.3.22
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.