PENCERE ÖNÜ ÇİÇEKLERİ
Pencere önü çiçekleri gibidir hayat,
Birde bakmýþsýn boþ kalmýþ yerleri.
Deðiþirken fark edilmemiþ renkleri,
Hazana el etmeleri, sessiz sedasýz…
Sabýr gizli yaþanan sadakat.
Hep ayný yolu gözlemek cesareti.
Bayram seyran beklenen günler.
Zamansýz hazana düþmek yaprak misali…
Zamanýn aldýklarý aynalarda,
Birikmiþ hatýralar eski çýkýnlarda.
Tedavülden kalkmýþ para unutulmuþ
Pencere önlerinde kirpiksiz gözler…
Çiçekleri unutulmuþ pencere önleri,
Kurumuþ yapraklarýn toprak özlemi.
Aðarmýþ saçlarýyla bir kadýn yüzü,
Kalakalmýþ kirli pencere camýnda…
Pencere önü çiçekleri gibidir hayat.
Birde bakmýþsýn yok sevdiðin çiçek.
Hep ayný yerinde duruyor sanmýþsýn,
Sen gelmediðinden oda gitmiþ…
Pencere önü çiçekleri gibidir ki,
Sevdiklerimiz hep göz önünde kalakalýr.
Alýþkanlýðýmýzdan vefasýzdýr bakýþlarýmýz,
Boþ pencere önlerinde gözlerimiz kalakalýr.
Bitmiþtir her þey kýrýlmýþtýr pencereler.
Kurumuþ yapraklarý bile yoktur çiçeklerin.
Birkaç on yýllýk ömürlerin hatýrasý bile,
Ýzlerini bile alýp gitmiþtir yalancý dünyadan
Aslýnda hep boþtur pencere önleri.
Ne bir anne yüzü vardýr yol gözleyen.
Ne de bir çiçek vardýr mevsimleri sorgulayan
Her þey bir hayaldir rüya gibi gerçeklerden içeri.
Þuayipodabasi…
6.01.2017/Kepez/Çanakkale
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.