ÇANAKKALE GEÇİLMEZ(mi?)

Ardýna yazmýþlar, modelli arabalarýn.
Ezberlemiþiz hepten, “Çanakkale Geçilmez!”
Dedeleri þehit analarýn babalarýn.
Yetim yetime aðlar, “Çanakkale geçilmez!”
*
Geçer gemiler boðazdan, yükleri bilinmez.
Kimileri özeldir, içlerine girilmez.
Gülerler yüzümüze, maksatlarý sezilmez.
Onlar bile söylerler, “Çanakkale geçilmez!”
*
“Dur Yolcu” diyerek, kabarýp emri çakarýz.
Laf ettik zannedip övünür, hava atarýz.
Geç yatarýz her gece, huyumuz geç kalkarýz.
Uykuda da söyleriz, “Çanakkale geçilmez!”
*
Mermerden tunturaklý, ne mezarlar yapmýþlar.
Vanlý Batmanlý, diye de taþýna yazmýþlar.
Her martta gelip baþlarýnda nutuk atmýþlar.
Kem kümlü dilimizle “Çanakkale geçilmez!”
*
Elimizde kalan tek þey, duygu sömürüsü.
Biz aðlarken havadan, geçer düþman sürüsü.
Hepimizin kanýnda, kola marka virüsü.
Boþ boþ bakýp sallarýz, “Çanakkale geçilmez!”
*
ODABAÞI söyleme, sözlerin gider boþa.
Gerçekler sevilmez, hurafeler gider hoþa.
Vur kafaný acýmadan, her gördüðün taþa.
Bil bil de öyle baðýr, “Çanakkale geçilmez!”

Þuayip ODABAÞI
Mayýs-2013/Kepez/Çanakkale

Sosyal Medyada Paylaşın: