Nefes

nefesin sesleþtiði kof sýðlýkta
göðü yokladý dalgýnlýðýn isi..


kaldýrýmlarýn yüz doðurduðu yolda
mahþer itiliþi/
öteki bir yalnýzlýða buz salkýmý.
eðreti deðiþmenin ninnileþtiði kesilmelerde
ayaklarým hâlâ iyiler



gözümün öz yangýnýnda havada eriyen çocuklar
suskunluðun yataðýnda bilmez yaþýmý
döner gidenlerin sofrasýyla baþýmdaki uykuya
Ki,
karanlýðýn renkli kuþlarla uçtuðu seste
boþluða ýsmarlanan evler
hayallerin peþi sýra...



silinen zaman saatlerinden sakýnýyorum denizleri
gün akþamlara yanaþan gülün içimdeki hüznü
sancýlý sayýklamalarla yüzümün göçebesinde
dýþarýya çýksa þehir
daðýlýr korkular bir hayli uzaða



ilkin yaðmurlarý alýrým ellerinizden
bir Annenin aðacýna..
sonra küçük depremleri omuzlardan
açýlýr yollar aklýmýn ayarýndaki yokuþa
kýþkýrýr kendime bakan saðanaklar.
ey kentin gürültü kokan aynasý
düþde ve dilde sað bir yüz..
ölümü yendiðimizde
Ýyidir yan yana olmamýz
çünkü,
kýrýk gülüþlerde
hep birþeyler eksik




karanlýðýn merdivenleri sabaha çevrildiðinde
düþecek düþmeler
en derinlere
Ve
kalkacak ortalýk rüzgâr geldiðinde


ellerimizde boþ kafes.


Sosyal Medyada Paylaşın: