Zaman/sızım...

ayrýksýlýðýn dayanýlmaz aðýrlýðýnda
ezilen ruhum kaygýlar içinde...
umarsýzca duvarlarý týrmalýyor
yapraðýný arayan dallar…


mora çalan gök kýsýr döngüde
“doðmuyor bahtýma hiçbir yýldýz”
diye hayýflanýrken…


ansýzýn
þartlý tahliyesine hüküm kýlýnan aþk
rehin alýyor sol yanýmdaki odayý


sumen altý edilen sevda
çýkýyor gün ýþýðýna
yýkanýyor gözleri düþlere merhabayla


dalgýç kuþu kanat çýrparken yuvaya
bakakalýyor peþinden
devriliyor bakýþlarý alacalý ufuklara
dalýp gidiyor uzaklara…

…..

hayat çelme takarken ayaðýna
düþüyor aklýna
rüyalarýna kýraðý çalan çocukluðu
düþüyor iki çið damlasý yanaðýna…


rüzgar
usulca saba
mýrýldanýrken kulaðýna
yokluðunda üþüyen gülüþünü
sarýp sarmalýyor hýrkalara /þallara…

talan düþler sýðmýyor
belleðin daracýk sokaðýna…


faili meçhul cinayete
kurban giden umutlarý
un ufak olurken
düþüyor kollarý iki yanýna…
düþüyor hayalleri kaldýrýmlara…

sayýklýyor bilinci yitik:

“adý yiðitti
ömrümü alýp gitti” …
uðruna ne yazýk ki
kan döküyorum þimdi!…


Aslý Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: