Öyle çok sýzlýyor ki, gönlümün haneleri!
Meðer sevda bitince, viran olurmuþ gönül!
Hiç aklýmdan çýkmýyor, yârin bahaneleri;
Ne lale açar kalpte, ne bir yediveren gül…
Sevda çekmek öyle zor, karardýkça asuman!
Hiç istemezdim ki ben, böylesi yansýn içim!
Gönlümü sarar birden, baþýmdan çýkan duman;
Sönsün isterken gönül, aleve bak ne biçim…
Þu gönlümün benimle, bilmem ne hesabý var!
Çekerim, gece gündüz, ne azalýr, ne biter!
Yeter be gönül sen sus, gelmiyor bak nazlý yar;
Çekilir gibi deðil, bu dert ölümden beter…
Artýk sevmeyeceðim, sevgisi yere batsýn!
Sevdim de ne oldu ki, acý gitmez baþýmdan!
Beni bu hale sokan, kalkmaz döþekte yatsýn;
Dostu seçemez oldum, gözden akan yaþýmdan…
Karaman-2023/11
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.