ŞEHİT ÜÇPINARLI ALİ

Sanki temelli gelmiþler, sýrtýnda çantalarý,
Ýçinde çamaþýrlar, mektuplar, paralarý,
Usturasý, sigarasý, neler vardý çantada,
Üç Pýnarlý Ali’nin, en hýzlý zamanlarý.

Yarým saat içinde, Ali ve arkadaþlarý,
Süslenmiþ vaziyette, hepsinin vücutlarý,
Sevdiklerinin eþyasýný da, takmýþlar bir bir,
‘Düðüne geldik’ diyordu, hepsinin aðýzlarý.

Komutana cevaben, dediler; ‘Balikesirliyiz’,
Kimimiz sözlü, bekâr; kimimiz evliyiz,
Biz sadece anamýza, bacýmýz deðil komutaným,
Biz bu vataný bahþeden, Allah’a söz veririz.

Onun için gerekirse, hep burada kalacaðýz,
‘Komutaným rahat ol, düþmaný kovacaðýz.’,
Baþlat düðünümüzü, haydi komutaným, haydi!
“Kanýmýzla, ‘Çanakkale Geçilmez’ yazacaðýz.”

Beþ dakika kala Ali, herkesle vedâlaþtý,
O kýsa bir an herkes, öpüþtü, helâlleþti,
‘Gün bugündür, anamýz bugün için doðurdu’,
Tam yüz yirmi iki yiðit, akþama kadar savaþtý.

Gün battý batacak, artýk akþam oluyor,
Bir bölük yiðitten, bir manga sað kalýyor,
Üç Pýnarlý Ali’nin, sancak hâlâ elinde,
Þehit olmuþ haliyle, sancaðý býrakmýyor.

Ýþte analar bizi, bugünler için doðurdu,
Mayamýzý Yüce Mevlâ, en güzelce yoðurdu,
‘Bu vatana biz her zaman, kurban oluruz’,
Komutanýna Ali, hücum emrini sordu.

Her zaman olduðu gibi, yine öndeydi Ali,
Birliðe geldiðinde bile, aynýydý ahvâli,
‘Haydi komutaným, basalým düþmaný artýk.’
Sabýrsýzdý, Üç Pýnarlý Ali’nin hâli.

Yüz yirmi kiþiydiler, o hemen öne çýktý,
Çýkar çýkmaz, birliðin sancaðýný da kaptý,
‘Karesi Gönüllüleri’, yazýyordu sancakta,
Yine yiðitçe o, kabadayýlýðýný yaptý.

Sancaða öylece, kenetlenmiþti elleri,
Canýný verdi amma, önce kovdu elleri,
Anafartalarda, üç top aðaç arasýnda,
Kucaklýyor bu vatan, Ali ve koç yiðitleri.

EÞREFÎ’yi de kucaklasýn kutsal topraklar,
Solmasýn yüzler, yerde çimen, yeþil yapraklar,
Dünyada sýðdýramaz þehitleri kitaplar,
Ali gibi yiðitlere bu güzel hitaplar.

EKREM GÜRER (YOZGAT 2001)




Sosyal Medyada Paylaşın: