Denizdibi meyhanelerinde Ýstiridye kabuklarý; pýrýl pýrýl, Yalancý gözlerinde uskumrularýn; þehvet, Yakamozlar sarhoþ, yakamozlar ayyaþ, yakamozlar maðrur; Tanýmazlýktan geldiler beni, Yengeçler üþüþtü düþlerime, Ýstakozlar ciðerlerime doldu, Trakonyalar kalbimi parçaladý. Ya o gümüþ balýklarý, Ya o bir sürü gardiyan; Seni düþündürmediler bana, Suyumuz zehirlenirdediler, Ölürüz dediler, Kattýlar beni önlerine, Kapý dýþarý ettiler. Lânet ettim denizdibi meyhanelerine...
Yalnýz, Esmer bir balýk vardý; Bir diþi balýktý, dertliydi Tuzlu þarap içiyordu tek baþýna, Gözleri kocaman kocaman oluyordu ay ýþýðýnda, O, bir garip baktý ardýmdan, Bir utangaç, bir dertli parladý gözleri. Acýdý mý bana, bilmem. Gümüþ balýklarýna adýný sordum; Kýpkýrmýzý oldular, Sularý zehirlendi, Öldüler...
Denizdibi meyhanelerinde Üç bin kulaçtan gelen ayýn ýþýðý Dertli gözlerinde parlayan O esmer balýk için þiirler yazdým. Ýstakozlar halâ ciðerlerimde, Yengeçler beynimi yiyor, Trakonyalar, kalbimi bitirdi, Gümüþ balýklarý sizlere ömür, Uskumrularla arkadaþ olduk, Yakamozlar, zaten baba dostu, Diþiler, alabildiðine diþi, Erkekler alabildiðine sarhoþ, Alkol kokusu eksik olmasýn, Buðulu hava sað olsun, Yeþil rengi denizin, Þu kalem, Þu kâðýt...
(1961) Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.