İNCE SIZI

ÝNCE SIZI

Gönlü bahar olanýn yaza ihtiyacý yok
Gönül dili olanýn söze ihtiyacý yok
Naðme naðme dökülür gönülden kelimeler
Çalýp söylemek için, saza ihtiyacý yok.

Kim anlar, kim anlamaz, anlayan yeter bize
Gönül penceremiz var, gerek yok iki göze
Ýnce bir sýzý düþtü, doðuþtan gönlümüze
Derdiyle dost olanýn, naza ihtiyacý yok.

Dert dediðin dermandýr, âþýk onu kâr bilir
Dost’tan gelen fermandýr, deyip baþgöz edilir
Aþk ile yanmak için koþa koþa gidilir
Deryada yürüyenin ize ihtiyacý yok...

Daðlar, taþlar Rabb’ini bilmez mi zannedersin
Zannetme ki yalnýzca sen secdeye gidersin
Þu koskoca âlem de, ufacýk bir zerresin
Rabb’im öyle büyük ki, toza ihtiyacý yok.

Dünyaya gönül veren, bizden uzakta dursun
Bu dünya kime kalmýþ, otursun kafa yorsun
Vermeyi bilmeyenler, baþka kapýyý vursun
Gönüle derdi yeter, size ihtiyacý yok.

Kaderde yazan gelir, kulun isyaný boþa
Çare gelmez vursanda baþýný taþtan taþa
Tevekkül et, sabreyle, kal Rabb’inle baþbaþa
Ruhun ekmeðe, suya, beze ihtiyacý yok.

Hicranî der, karaya bulaþma ha, geri dur
Kökü çürük olanýn, sanma özü doðrudur
Cenneti isteyene en kestirme yol budur
Ýman, ihlas ve takva, dize ihtiyacý yok.

Nuriye Akyol (Hicranî)
31/12/2021

Görsel alýntýdýr
Sosyal Medyada Paylaşın: