Öylesine yorgunum ki, bir enkaz var yüreðimde Bir çocuk mezarlýðý var, yüreðimin bir yerinde Tatmadýðým bir acýyý yaþýyorum en derinde Aklým baþýmdan firarda, gönlüm Gazze seferinde...
Öylesine yorgunum ki, sessiz haykýrýþlarým var Ýnsan olan duymaz beni daðlar duyar, taþlar aðlar Bir diyar var yavrusunu topraða beler analar Yüreðindeki acýnýn üzerine ateþ yaðar...
Nuriye Akyol (Hicranî)
Usta KALEMDEN: (Teþekkür ediyorum)
Dünya kurulalý beri insan insanýn güvesi. Eþref-i mahlukat insan,ruh da onun bir nüvesi Ruhsuz siyonistler döktü cýlýz dallarýn meyvesi. Birlik olma zamanýdýr zalým siyoniste karþý. Arap rehavetten çýksýn yoksa karýþacak çarþý.
Emine Balý Oðuz (neneh.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nûriye Hsbk Akyl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.