Sana aðlamak deðil, seni anlamak gerek!
Onlarca k a s ý m geçti, anlayamadýk Atam...
Kimi hezeyan kustu, kimi oldu engerek!
Bir nesl-i a s ý m geçti, anlayamadýk Atam...
Kimisi putlaþtýrdý, kimi peygamber yaptý!
Kimi yerlere yattý, sureta sana taptý!
Sen böyle istemezdin, yapýlanlar azaptý!
Tekmil-i k ý s ý m geçti, anlayamadýk Atam...
Tek Türkiye býraktýn, biz kýrk parçaya böldük!
Düþman elinden deðil kardeþ kardeþe öldük!
Dosdoðru iz býraktýn, ihanet edip sildik!
Öyle çok h a s ý m geçti, anlayamadýk Atam...
Kýzarmadý yüzümüz, döküldük tutam, tutam!
Dilden söyleyip durduk “sen kalk artýk ben yatam!”
Her on kasýmda tuttuk, riyakârca bir matem!
Hem nice y a s ý m geçti, anlayamadýk Atam...
On yýlda on beþ milyon, gençlik yetiþtirdin sen!
Onlarý birbirine, nasýl kýrdýrdýk bilsen!
Artýk iflâh olmayýz, kendin de kalkýp gelsen!
Binlerce m a s u m geçti, anlayamadýk Atam...
Düþmanlarýn öyle zor, o kadar da çoktular!
Yedi düvel önünde diz bükerek çöktüler!
Ardýndaki liderler, o kadar küçüktüler!
Günlerce r e s i m geçti, anlayamadýk Atam...
“Ne mutlu Türküm” diye, söylerdin ya derinden!
Bir derin sýzý geçer, kalbimin üzerinden!
Meðer senmiþsin yeri, oynatan hep yerinden!
Bilmem kaç m e v s i m geçti, anlayamadýk Atam...
***Antalya-2008/11
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.