Kara bulutlar sarmýþken âfâkýný Bir kývýlcým düþtü Anadolu’mun taa baðrýna. Daðlar, etrafýna dizildi, Yeþillikler, altýna serildi (O) ’nun, Mavilikler üstüne Ve havaya bir barut kokusu doldu, Büyüdü o kývýlcým,ateþ oldu, volkan oldu.
-II-
Sonra, bir rüzgâr patladý Ýzmir’e doðru, Önünde tezek dumanlarýný sürükleyerek, Ege’nin sularý bulandý. Ve rüzgâr eriþti Ýzmir’e, Gözlerini görünce, Ege, renginden utandý...
-III-
Bayraklar eðildi adýmlarýnda, Bir benim bayraðým yüceldikçe yüceliyordu; Dünya, eðildi önünde, Dünya, O na selâm durdu...
-IV-
Sonra, Bir güneþ grub etti Boðaz’ýn sularýnda; Mavi dalgalarýnda alev alev tutuþtu deniz, Bütün sahiller,kýpkýzýl gözyaþýna bulandý Bir ay,bir yýldýz beyaz kaldý.
-V-
Soluklarýnda yüceldik, Bakýþlarýnda ilerledik, Gürleþtik büsbütün,çatýk kaþlarýnda, Açýk alnýn,bize bir baþka güven verdi. Bir coþtuk sesinde,hâlâ coþkunuz, Sesin hep kulaklarýmýzda, Hâlâ Bakýþlarýn yolumuz...
Ünal Beþkese (1955)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.