Þu cahil torunlarýn, yurdu dar etti Atam!
Silmek için ismini, yapmadýk koymadýlar!
Sanki bu memleketi onlar var etti Atam!
Yýkmak için altýný, oymaya doymadýlar...
Mirasýn her ne varsa, sýrtlan gibi koþtular!
Eserlerini göðe, savurdukça coþtular!
Ecdadýna saygýsýz, edepten bomboþtular!
Emsalsiz eserine, hiç saygý duymadýlar...
Ellerinde bol çamur, sürdüler her büstüne!
Toz kondurmadýlar hiç, hainlerin üstüne!
Bilmem torunlarýnýn, bu vatana kastý ne?
Cumhuriyeti bile, eserden saymadýlar...
Bir gün çýktýk sýnýrdan, mezarýmýzý çaldýk!
Ecdat topraklarýnda, ne kadar da alçaldýk!
Yurtta sulh cihanda sulh, derdin sýnýfta kaldýk!
Düþman kapýya geldi, billahi aymadýlar…
Hani adalar var ya, vermiþsiniz Yunan’a!
Boðazýmýz yýrtýldý, iz ‘an yok ki inana!
Demezler mi kolaysa, git al diye insana?
Suyu bulandýrmaktan bir milim caymadýlar...
Her gün Lozan’la kalkýp, Lozan’la yatýyoruz!
Sevr’i getirmek için, hep kasnak atýyoruz!
Gemi su aldý atam, nerdeyse batýyoruz!
Devlet kurallarýnýn, birine uymadýlar...
Antalya-2016/ arþiv
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.