Gözlerim yalnızlığı bilir,

Gözlerim yalnýzlýðý bilir,
Gökyüzünden kaybolunca yýldýzlar,
Güneþe sarýlýverir,
Bulutlarý olmayan günlerde.

Yalýn ayak dolaþan bir yüreðim var,
Hayallerimde,
Çorak kalmýþ bir umudun,
Göz yaþýna olan hasreti gibi.

Rüzgar bedenimi,
Teslim ederken yaðmurlara,
Üþüyen ruhum,
Ve de sessiz duygularým.

Hayat sevgiyi,
Aþka adamýþ,
Acýsýný da yüreðime dokumuþ,
Ýnce,ince hem de zamansýz.

Ben,
Geceyi severken gözlerinde,
Dokunmak isterdim,
Yýldýzlara.

Þimdi,ayrýlýða düþtü son göz yaþým,
Mahkum kaldý bir þehir,yalnýzlýða,
Soðuk,
Ve kýrýk bir hayal kaldý,geriye.

Bu akþam,
Aðlamak,daha bir güzel,
Kelimelerini kaybettiðim düþünceler yaný baþýmda,
Sýðýnmýþken gölgeme.

Gün doðar belki,yeniden,
Güneþin kanatlarýnýn altýndan,
Zaman gelir,
Aþkta.

Sosyal Medyada Paylaşın: