Hikaye,

Ne yalan,ne de gerçek,
Ne kadar saf ve temiz,
Bir umudun arkasýndan bakarken,
Özlediðim hayat.

Yaþamýn sessiz yol ayrýmlarýnýn,
Gecemi örterken,karanlýðý,
Aðlamanýn bile neþesi yok,
Nede yalnýzlýðýmýn.

Buruþturup attýðým kaderim,
Yeniden yazmaya baþlayýnca,yaþamý,
Kabullenmenin verdiði acý,
Yüreðimi daðlýyor.

Daðlara,
Dizlerim çöktü yeniden,
Bulutlara el verdi,
Gözlerim.

Bir aðaçtý,
Hayat veren yeniden,
Topraða yazdým,bedenimle,
Son yazgýyý.

Ruhumun karanlýðý,
Yüreðime çöktü çökecek,
Nefessiz kaldý avuçlarým,
Ýsyana yakýn,þimdi benliðim.

Aþk,
Sabahý ol,bu gecenin,
Güneþ,sevgiden doðsun,
Sonsuza dek.

Saklayamýyorum artýk parçalarýmý,
Darmadaðýn duygular,
Sebebi yok var olmanýn,
Ne de bir hikayesi.

Yarým kalan bir yaþam,iþte bu,
Yýldýzlardan emanet,göz yaþlarý,
Çareler aranýrken,
Bulunan hep çaresizlik.

Sosyal Medyada Paylaşın: