Bir fýrça elâ vurdun tuvale, gözlerinden, Sonra bir gül pembesi, dudaklarýnýn tonu, Bir fýrça da, saçlarýnýn kýzýlýndan sürdün de Nasýl tutturdun aþkýn o ateþ kýrmýzýsýný? Fon, hüznün si mgesiydi, Van Gogh sarýsý oldu Ve her sefer fýrçaný sevgi ile yýkadýn; Ömrümün hazânýndan, tablo yaratan kadýn...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.