Dünyayla konuşuyorum

gün olur
karýþýr rüzgarlara bir ses
ölür tozlarý kaldýrýmlarýn
kendimden öte fýrtýnaya yaprak uzatýr
þu soðuk sokaklar
gözlerini ararým çocuklarýn bir damla suda
çocuklar ki tahta at’larda
doludizgin




O bakýrlý tasý
O saksýyý býrak ellerime Anne!




soluðumun çýkrýðýnda gül ilmeði yaþam
ve ürpermeyle kopan uykularýn gecesinde aðarmýþ kýr’lar
mor saatlerin aðzýna vurmuþ dünya/
dünyayla konuþuyorum
yolma saçlarýný karanlýðýn
ýþýðýný bozmadan mum’un
indir perdeyi
Anne!




gölgelere haþr olmuþ topraðýn benzinde yýðýnca parçalar
kýzarmýþ yokluðu evlerin
aydýnlatýrsam bir düþü alnýndan
sana yýldýz kervanlarýndan renkler getireceðim
bir alametin gözyaþýndan
ölümden de öteye
üþümeyecek sükutun uçurumlarý
kanatlarýmda narince kuþlar



Sus
Ýncitme günlerimizi
içlenen sessizliðe


...
Sosyal Medyada Paylaşın: