DÜNYA BİR MEZAR

Bülbül öttü, sular coþtu baharda,
Giden gitti, bizler kaldýk burada,
Uzakta, yakýnda ve her tarafta,
Son adým, son nefes biter dünyada.

Kimi ah çekerken, kimi gülüyor,
Kimi gülenler de sonra aðlýyor,
Gönül bazen Fýrat olup çaðlýyor,
Dostum bu dünyada neler oluyor?

Diyârýndan baþka ile giden var,
Ömür bir saniye, dünya bir mezar,
Yalan dünya bizim olsa ne yarar,
Bizi de bekleyen yolcu tren var.

Günde bir kez doðar güneþ ufuktan,
Topraktýr, bizi baðrýnda uyutan,
Bir an evvel vardý, þurada yatan,
Önce bu dünya, sonra asýl vatan.

Eþrefî de bir gün yolcu, yakýnda,
Belki bugün, belki yarýn, bir anda,
Ne diyeyim dostum, yirminci asýrda,
Göç kervaný gelecek, pek yakýnda.

EKREM GÜRER (1975 YOZGAT)

Sosyal Medyada Paylaşın: