sakin. ev

bugün
yaðmurun sesini radyodan dinledim
yüzünü sarnýçlardan
þiir yazmak gelmedi içimden
pencerenin kenarýnda oturmak bütün olasýlýklarý düþünmem için yeterliydi
ellerim. ellerini özlüyordu
avuçlarým yüzünü
kalbimin terlediðini hissettim
zamanýn eskidiðini
bu baþ aðrýsýyla yaþamanýn ne anlama geldiðini biliyordum
vakit. ihtiyarlýyor
insanlar hoyratlaþýyordu
camý açtým. hava sancýlýydý
sokaðýn serinliðine iyice sokuldum
kuþlara özendim
mahallenin çöpçüsüne
bir kedinin patilerine
aðzým kulaklarýma yakýnlaþtýkça. yakýnlaþýyordu
mutfaðýn arka bahçesinde. tarçýnlý kek gibiydim
bilemedin ayçöreði
caným kahve istedi
kahvenin yanýnda. cennet hurmasý

sonra
bana ait olmayan bir þehre sakince gülümsedim

o kadar

...








Sosyal Medyada Paylaşın: