EY GÜZEL BAĞ!
Ey güzel bað! Nerde öten bülbüller?
Uçup gittiler, amma gönüldeler.
Ýþte bizler tomurcuklanmýþ güller,
Açýlýnca o güller seni süsler.
Ey güzel bað! Kimler geldi geçtiler?
Fatihler, Yavuzlar…þanlar verdiler,
Cihanda, gülistanlýk yerdeydiler,
Senin için muratlara erdiler.
Ey güzel bað! Kimdir sana bahçývan?
O bizleriz, emaneti koruyan,
Seni gezmekle biter mi yayan,
Bilmem nerde sana göz koyan yýlan?
Ey güzel bað! Sen cihana sýðmazsýn,
Bizler sað oldukça ebedî varsýn,
Bütün gönüllere dolup taþarsýn,
Ýmanlý milletim sosuz yaþasýn.
Ey güzel bað! Nedir göðe yükselen?
Kan renginde ay-yýldýzla süzülen,
Sen sinemde canýmdan çok sevilen,
Yakýþýr mý hiç bize sensiz ölen…
Sen büyüttün kollarýnda besledin,
Güzel vatan, Eþrefî’yi süsledin,
Sen Türklere imanla düðümlendin,
“O bülbüller yine ötecek, bilin.”
EKREM GÜRER (1979 ESKÝÞEHÝR)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.