Tabiatý akýþkan ve uçucu bir madde, içe çekilen nefeslerin geri alýnmasý gibi, zor ve imkânsýzdý parmaklarýmýn arasýnda tutmak her þeyi; seni, dünyayý ve su damlalarýný
Pencereyi açtýðýmda içe dolan oksijendi insanoðlu, elimde tutamadýðým ama hep soluduðum bir varlýktý, bir vardý bir yoktu
Kendime sorduðum en mühim soruydu insan; Neden hep yarým kalýr ve muhakkak bir gün, bir þeyleri ve birilerini yarým býrakýrdý?
Bir insaný tanýdýðýn andan itibaren kaybetmeye baþlardýn, biraz biraz eksilirdi senden, giderdi herkes gibi
Zeynep Zuhal Kýlýnç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.