Dilinin ucundaki
Bazen bir þeyleri anlatmaya çalýþtýðýn zamanlarýn,
gölgesi düþer günlerine.
Dilinin ucunda bir suskunluk birikir,
kýpýr kýpýr bir kan yýðýný atýp durur içinde.
Diyemediðin o hasret cümleleriyle kapanýr,
perdesi ömür tiyatrosunun.
Sonlarýn baþlangýçlara çok borcu vardýr,
gidenler arkalarýnda piþmanlýklar býrakýr.
Ama çekinmeden söylediðin türkülerin,
Haykýrdýðýn tiratlarýn ve yazdýðýn þiirlerin
bir yerlerde yankýsý, yollarda izleri vardýr diye
usanmadan býrakýrsýn kâðýtlarý denizlere
Bazen bir þeyleri anlatmaya çalýþtýðýn zamanlarýn,
gölgesi düþer günlerine.
Dilinin ucunda bir suskunluk birikir,
kýpýr kýpýr bir kan yýðýný atýp durur içinde.
Bir faydasý yok sandýðýn,
“Nasýlsa kimse duymaz, okumaz, anlamaz”dediðin,
nice cümleler büyüdükçe büyür,
bir yerlerde filizlenir…
Bazen bir þeyleri anlatmaya çalýþtýðýn zamanlarýn,
gölgesi düþer günlerine.
Gölgeler de lazým bize güneþ de
Dilinin ucundaki suskunluk… daðýlsýn artýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.