Bir küçücük nefes bile, “oh be” dedirtmiyor mu?
Haksýz mýdýr büyük hünkâr, tahttan da büyük derken!
Boþ yere nefes tüketmek, “tüh be” dedirtmiyor mu?
Hak deðil mi boþ kafalar, omuzlarda yük derken…
Varýn gücü bilinmiyor, içindeyken elinin!
Hiç itibar edilir mi, sözlerine delinin!
Ýbret almak duruyorken, her halinden velinin;
Çok iyi düþünmek gerek, her od/a göyük derken…
Yokluk gelince bilinir, varlýðýn esas gücü!
Boþa geçmiþse evvelin, varlýk düþündürücü!
Hazýra hiç güven olmaz, o devenin hörgücü;
Varlýðýna dön de bir bak, dað mý höyük mü derken…
Gençliðin uçup gidince, avucundan, elinden!
Týrnaðýn varsa hiç korkma, baþýndaki kelinden!
Olmuþsan artýk ehl-i dil, varlýðýn evvelinden;
Utanýrsýn hayattaki, sorunlara bük derken…
Karaman-2023/10
Halil Þakir Taþçýoðlu
TDK:
Göyük: hastalýk ateþi, yanýk…
Höyük: küçük tepe, tümsek, yýðýn…
Bük: viraj, büklüm, dönemeç…
VEZÝN: (8+7=15) Duraklý, hece vezni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.