Kaldır beni, gör Allah'ı

"Kanma,
Kalýnca, kendinle boþ bir vaktinde,
Diyeceklerimi sende dene, kendinde.
Sað el ile tut sol eli,
Sor bakalým, bu kol kimin diye.
Olur da,
"Benim" derse nefsin,
Sen kimsin de, çekil hemen geriye.
Veremez bir cevap, döner deliye.
Haklý, ama o da kendince,
Ben bilmez kimdir kendi,
Anca der, "Benim ben" diye.
Kolun sahibi bilmez "benim" diyeni,
Söylesene hadi,
Bilemedin mi "ben" diyeni,
Tarif edemedin mi sesin geldiði yeri,
Sustun,
Düþün,
Bulamadýn mý?
Ben ile benlik nasýl sende bir oldu, anlayamadýn mý?
Yok mu bir cevap,
Bu sessizlikte ne?
Akýl ile konuþan nasýl akýl edemez "ben" diyeni,
Ýnsan aciz bir kul iþte,
Nefsi ona, o nefsine köle,
Düþman arama dýþarýda kendine,
Aç içini, bak önce, kim bu "benim" diyen diye.
Tanýmaz, bilmez isen kendini,
Aradýðýný göremez,
Duyduðunu seçemezsin,
Uyanýksýn dýr, rüyada geziyorsun,
Kara kara düþünür, hesap edersin.
Ya peki, nasýl görmeli "ben" diyeni?
Hakikati arayan nasýl bulacak Rabbini?
Kaldýr beni, gör Allah’ý."
Sosyal Medyada Paylaşın: