İntihar

Taburem dar ,intihar akþamýna
Postallarým da oldukça kara
O kadar boþunamý basmýþým haziran güneþine
Kafamda kelime yaðmuru
Islak bir ekmek gibi yemekteyim beynimi
Kemiriyorum iþtahla umudumu
Bu ýssýz topraðýmda açan son güldür umudum
Alýþkýndýr karanlýkta boy atmaya
Yolculuk ücreti verdigim bu dünyanýn
Para üstünü beklemeye niyetim yok
Hesaplaþalým kýsadan
Al umudumu
Ver kefenimi..


Ýki yurdum var benim: þiir ve gece
Ýkisi de bir sayýlýr aslýnda
Yiterken Güneþin görkemi
Üzgün bir dul gibidirler
Uzun örtüleri içinde
suskun,
elllerinde karanfiller
Beklerler; ölmeden önce gözyaþlarýmý


Köle ve efendi ayný korkuyla kucaklaþýyor
Herkes ayný duayý yakarýyor
Adalet kambur bir þiir gibi uzanýyor ölümüme
Bir pazar çadýrýnda doðdum ben
Bilirim yanlýþ tartýlan kokuyu


Her akþam üzeri ölürüm
her akþam üzeri istasyon radyosunda
Yosundan kanatlarý var ölülerimin
Bulutlu yel ve duru yel yan yana süzülen iki sülündür kuleler üstünde
gündüzse yaralý bir geyiðim


Bende Sadece izi var kendimin
Uzaktan bakýyorum kendime
Üþümüþüm,
Örtmemiþler üstümü
Deðmemiþim buna


Toprak altýndayým ömrümce
Söküyorum kokuþluðumun artýklarýný,
Nice deðerli istekler önemsiz oluyor hemen
Fani yaþamýmýn bir anýnda ve de aniden

Zamanýn uzun tünelinde nesin ki sen, geçmiþin yankýsý, geleceðin sedasýndan gayrý?


Sosyal Medyada Paylaşın: