BİTİNCE BİTMEZ
KÜÇÜK Ý BALIK
Küçük balýk yiyecek bir þey sanýp hýzla atýldý oltaya…
Önce müthiþ bir acý duydu dudaðýnda...
Gümbür gümbür oldu yüreði...
Sonra hýzla çekildi yukarýya...
Aslýnda hep merak etmiþti denizlerin üstünü...
Neye benzerdi acep gökyüzü?
Bir yanda büyük bir merak, bir yanda ölüm korkusu...
"Dudaðý yarýklar" denir, þanslýdýr onlar...
Hani görüp de gökyüzünü, insaný
Oltadan son anda kurtulanlar.
Ne çare balýkçýnýn parmaklarý hoyratça kavradý onu.
Küçük balýk anladý, yolun sonu...
Koca denizlere sýðmazdý yüreði.
Oysa þimdi yüzerken küçücük mavi kovada,
Cansýz uzanývermiþ dostlarýna deðiyordu pullarý
Ýnsanlar gelip geçtiler önünden.
Bir kedi yalanarak baktý gözünün içine.
Yavaþça karardý dünya.
Baþý da dönüyordu.
Son bir kez düþündü derin maviyi.
Beyaz mercaný, bir de yeþil yosunu.
Ýþte tam o anda eðilip aldým onu.
Yürüdüm deniz kenarýna.
Bir öpücük kondurdum baþýna, iki damla gözyaþýndan ibaret,
Sade bir törenle saldým denizin sularýna...
Bir an öylece bakakaldý.
Sonra sevinçle dibe daldý.
Gitti, tüm kederimi söküp atarak.
Teþekkürü de ihmal etmemiþti
birkaç deðerli pulunu elime avuçlarýma býrakarak...
Balýkçý ve kedi þaþkýn baktýlar yüzüme.
Sorar gibiydiler neden yaptýn bunu, niye?
"Bir gün", dedim,
"Bulursam kendimi mavi kovadaki küçük balýk kadar çaresiz;
Son ana kadar hep bir umudum olsun diye...
yitirme
son ana kadar umudunu
Bitince bitmez..
Umudunu yitirince biter!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.