AĞIRROMAN
Bulutsuz gökyüzünün çýplak yüzü
güneþin acýmasýz bakýþlarýna dayanamayan dünya
karanlýðýn ötesi ve sonsuz acýmasýzlýðýn kavurduðu handa
topraktan vücut bulan ben.Meçhulüm, kendisini aldatan
hiçbir yerde, hiçbir kiþi tarafýndan bulunamayan ben meçhulüm
Kalbimi ayak izleri üzerinden, vicdanýmý i mgelere feda ettiðim þiirlerde arýyorum
’Kötüsün’’ dediler. Kötüyüm. Bir zaman hikayesine dönüþen ruhum, asla ölmüyor.
Bir garip yolcusun’’ dediler. Yolcuyum. Ama yolum bitmek tükenmek bilmiyor.
Bir günüm trajedisi ve onun içini dolduran bolca hayal, bir hayal ve içini dolduran komediyim
Tek kiþilik ve tek perdelik son oyun.
Aðzým ve gözlerim, birinden toprak, diðerinden yaþ dökülüyor.
Tuza basýyorum acýlarýmý, bir sela duyuyorum, ömrüm topraða çöküyor
Toprak nispet yapar gibi, ben nispete muhtaç ama sayýklamalarým olabildiðince çýplak
Derimi yüzüyorum, diþlerim gýcýrdýyor ve tam o sýrada sela bitiyor
Ben ölmüþüm. Hasat zamanýndan kalmayým ve hasat bitti
Benim yegane arzum huzura kavuþmaktý,
yaralarýmý saracaðýmý umduðum bomboþ bir dünyadan geldim
Beni sarmalayan Ýhtirasýma, ruhumu avlayan korkuma
hayatýmý koca bir hiçe indirgeyen
o zalim, o amansýz tutkuma yenildim
Suçluyum !
Suçum !
’Sevmek, benim kendime ve dünyaya karþý giriþtiðim hýrsýzlýktý’’
Hep çalýyordum, Zaman benim en derin acýlarýmý söndürürken
insan yeniden yeþertiyordu. Yara bere içinde kalan dünya
Ve kentlere korku veren bayramlar kutlanýyordu
Delilerin Krallaþtýðý, delillerin karartýldýðý han da ben
parmaklýklar arasýndaydým. Sadece þiirlerin tanýklýðýyla,
‘’beni seyreden omzumun üstünden topraða
ebediyetten ebediyete’’ intikal ettim.
Þimdi buradayým.
Suçluyum,
çünkü
Ýnsaným!
Her þey bitiyor...
Þey kalýyor geride.
Tanýmsýz duygularýn içinde boðulan insan yok oluyor
Gerisinde býraktýðý mutluluk bizden çok...
‘’Diyorum size Denedim
Denedim’’, beceremedim
Buysa insan, duygudan yoksun;
buysa yaþamak, iþte ben suçluyum!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.