LeylAşk

Gözlerimiz akþamýn mavisiyle doyar,
Leylâ’nýn ayrýlýðý içimizde bir acý, derin bir yara.
Belâ gibi bir þarap dolaþýr damarlarýmýzda,
Seni sararýz, anýlarýmýzýn meyhânesinde, aþkýnla sarhoþ oluruz.
Hâlâ yanarýz, aþkla dolu, seni cümleten severiz.



Leylâ, yüreklerimizde senin izin var, o muhteþem çýðlýk,
Tokmaklar delinir davullarda, þenliklerimiz senin adýna.
Kadehlerimizde yankýlanýr, cesurlarýn þarkýsý,
Kalbimiz meyhânenin efendisi,
Hâlâ yanarýz, aþkla dolu, seni cümleten



Eyâ, duymaz mýsýn? Bulutlar aya baksa da,
Sen hâlâ yasaksýn gecelerimize, gizli bir rüya.
Figânýmýz açýk seçik, tabutlarýmýz dikenli,
Kafirandan çalýnmýþ, her gün bir sevdalýyýz.
Mazlumun tehlikesi yüreðimizde saklý,
Dar gelir koruna, cigaramýz tutuþur



Ne mahrem hüzünlerdir, o eþsiz anlar seviþtiðimiz,
Yanlýþ sabahlar sapýtmýþ yolculuðumuza, Leylâ.
Ben bana nasýl hýy hýy’ým, zülfünde kaybolurken,
Püsküllü belâ, ham deliliðimiz.
Kolumuzda yanarýz, Leylâ, aþkýnla tutuþuruz.







Sosyal Medyada Paylaşın: