Hiç inanmazdým güzelleþeceðine yürüdüðüm karanlýk sokaklarýn aydýnlýða kavuþacaðýna, saçlarýmýn rüzgârla yeniden dalgalanacaðýna
Avuçlarýmda büyüttüðüm boþluklar küçüldükçe küçülüyor, un ufak hayaller uçuþup gidiyor bir yerlere, ama ben -artýk biraz- umursamýyorum
Yitip giden þeylere döktüðüm gözyaþlarýnýn ve içimdeki kördüðümün bir gün filizlenen ümitlere can suyu olacaðýnýn þahidiyim artýk
Zaman beni benden aldýðý kadar beni bana geri de getiriyormuþ meðer Þimdi ömür bir baþka kokuyor; güller ve papatyalar, kýr çiçekleri, ruhuma doluyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.