Soyunduðu gün baharda giyinen aðaç, Tutunca ruhumun kuzeyi bir parça yosun, Ve bir de bitince içimde, sanki efsun, O vakittir þu divâne yad’a düþmez oldun.
Güzde baþ gösterdiðinde hercai menekþe, Yeni ayý karþýlayýnca engin eflâtun, Zafer çaný çalýnca, kafa tutulmuþ Mecnun, Nicedir bîtap gönüle geçmez oldu desturun.
Anladým renk atýnca sendin sabaha güneþ, Sâyebana dönüp bakýnca dikilmiþ hicaz, Gönül silse bendeki seni kalýr mý maraz? Ýster yas koy adýný, ister bir sessiz niyaz... Sosyal Medyada Paylaşın:
Promaja Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.