KANAMAK UĞRUNA KÖKLERİMDEN
Bir yer bulup kendime,
Kanamak uðruna köklerimden,
Yaþamýn en acý sýcaðýna dileniyorum.
Bilemiyorum,
Vebanýn hangi türü bulaþmýþtýr satýrlara?
Bir lekeden fazlasýný doðururken sayfalar,
Kurur imzalar,
Kitâbelerin cesede dönmüþ alýnlarýnda.
Þimdi,
Bir sýr veriyorum,
Bedeni henüz kavranmýþ bir kalemden deðil,
Güzün keskin pençesi altýnda yazýlmýþ,
Sararmýþ o þiirden sesleniyorum.
Gidiþlerin sürgün bilindiði ,
Ve fýsýltýlarýn serzeniþ,
Adýný sokak çocuklarýnýn koyduðu diyarlardayým.
Þairlerin üç nokta koyduðu her yer ise vataným.
Tahmin ettiðinden daha uzak,
Tahmin edemediðinden çok daha yakýným.
Açelyalarý uyandýrmayacak kadar þeffaf,
Uykularýnda nöbet bekleyecek kadar saf,
Aksak da olsa,
Parmak ucu her adýmým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.