Eylül.. Ne çok severim seni bilirsin Rahmine düþtüðüm bir katreydim Çýplaklýðýný sarý yapraklarýný.. Ve yalnýzlýný taþýrým..gözlerim’de Baþlangýcýmýn hüznü yaðar sen’de Ayrýlýklarým, aþklarým hep eylül’dür ben’de Ben ki yýlmam ýslanmaktan.. Ben ki gocunmam, seni sensiz yaþamak’dan. Üþürüm her dem..sýzlar iliklerim Savrulurum dingin kuytularýna Adýn rüzgar olur her eylül’de.. I. Tohumum Eylül’de saçýlmýþ topraða Hasadým Haziran’da biçilmiþ Bu yüzden ayrýlýklarým ’Eylül’ kokar Anamýn kucaðý kadar sararmýþ sonbahar Hazan benim göbek adým’dýr Yaðmurlar gözlerim’de yalnýzlýðý yaðar. Çaresizlik bir fýrtýna boran ki, sorma.. Sorma, dayanamaz acýma kainat aðlar. II. Her birimiz kurbanýz dalgýnlýðýmýza Gözler açýlýr bir gün kavrar gerçeði benliðimiz Yangýn yerinden geriye sadece küller kalýr Rüzgar’da savrulur hüzünlerimiz... Yýlgýnlýktýr þýranýn tadý.. Hesap kitap tutmaz heves’dir.. Yara’dýr kanar ’Sultan’ olsa’da adý Gül yapraðýnda gizler günahý Sular temizler arýtýr sevdayý... III. Ne kolay seviyoruz deðil mi? ummaný! Nasýl da alýþýyoruz...deryalara.. Engin denizlere; ne kadar hasretiz. Bir okyanusa kanamakmýþ hayat Ortasýnda kaldýðýmýz sulara dalarak Sýðýnýlacak bir liman bulmuþuz Fýrtýnadan yeni çýkmýþ gemi misali Bir güneþin altýnda nasýl da muhtacýz Gövdemizden kýrýlýp dibe vurmaya Ki baðlýyken zincirlerle mendireklere Yelkenleri rüzgârdan yýrtýlmýþ gemilerin Sadece Martýlar konar güvertelerine Bana bir þiir yaz, balýklarý anlatsýn Hiç bir kaptan, bu þiiri okumamýþ olsun Bir þiir yaz. IV. Kapýlar kapanmasýn diler gönül. Yaralar kanamasýn...þiirler ahh! þiirler... Þiirler aðlamasýn. Duydum diyarý gurbet’de bir þair aðlar! Yüreðime karabasanlar çöker. Yönelirim semaya ellerim dûaya kalkar. Gözlerime bir çift göz bulut, bulut yaðar. Rahmana kavuþmak sýrasý bende’dir. Azrail kýlýcýný benden yana sallar. Sen gidersen mýsralar öksüzlüðüne aðlar Aðlama ey þair! en dermansýz dertler Yüreðimde çaðlar.. V. Gönül hangi sýrrý saklayabilir ki? Ya kirpikler nemlenmez mi? (Süzülür sevdiðimin yüzüne damlalar) Kuytulara gizlenir hayat kaçar kendinden bile Gömer sýzýsýný gölgelere. Bir ülke yýkýlýr içinde.. Gurbet’e eþdeðer yalnýzlýklarý vardýr. Mateminde hayatýn kim bilir ne sýrlar saklýdýr. VI. Yazýlanlar... Daðýn görünen bir yüzü Ya yazamadýklarýmýz? .. Yazýlamayanlar.. (muamma) Ne zordur; ve bir o kadar kolay Ýnsanýn kendi, kendisini yargýlamasý Ve mahkûm etmesi kendisini, kendisine... Ve aþký vurmasý zincirlere... Hem davacýyýz hayattan, hem davalý Hüküm giymiþiz daha doðmadan. Nasýl yargýlayabiliriz gerçekleri nasýl? Prangalarla baðlýyken yaþamaya. VII. Ve ölemiyorduk bir türlü Korkuyorduk... Tanýdýk deðildi hiç bir duygu Ýlk defa ölümün nefesini duyarken ensem de... Ve içim de ki düðümlerin birer, birer Çözüldüðünü hissettiðimde Yangýn yeriydim. Ki yakýyordum ateþleri Vuruluyordum sol yaným yok’du Ýçim çekiliyordu sessiz sedasýz ölüyordum Ve artýk korkmuyordum yaþamak’dan. VIII. Ve yakýlýr tablolara sürülen tüm renkler Yýrtýlýr zaman tükenir aþk... Simsiyah bir küldür elinde kalan Geride býrakdýðýn elsizliðindir susar kalem.. IX. Yollar ahh! yollar... Ömrüm kadar uzun.. Ve ömrümden uzun yollar.. Hicranla kanar bir yetim yolun baþýna.. Aðlar yollara...dalar yollara... Barikatlar kurulur yýllara inat yarýnlara..
Emine Genç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dil-ruba Emine Genç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.