sigara dumaný melankolikliðinde, kaybolan ýþýklar yokluðundayým… nasýl acýrsa içi insanýn; kendi yapraklarýnýn cesedine kayýtsýzlýðýný bile bile, yalnýzlýðýna gömülü bir aðaca bakarken, öyle acýyor iþte içim…
an be an kökünü topraða saplayan yaran/yaralayan duran,durmaya ilelebet mahkum olan... bir köknar gövdesine aþinadýr hüzünperest rüyalarým…
her öpücük bir yalnýzlýðýn dudaklara kazýnmýþ belgesiyken, ki hayat iki öpücük arasý bir yalnýzlýkken insan nasýl tatmine ulaþýr bir seviþmeyle?
ruhuma sapladýðým býçak mazoþist bir bencilliðin ibaresi, katran karasý gecelerde debelendiðim hüvviyetsizliðim ve yalnýzlýk, çelik bir býçak ýþýltýsýyla göz kýrparken düþlerime, üþümez mi içi insanýn paslý bir demir soðukluðundan…?
yalnýzlýk; biten bir aþkýn ya da platonik bir düþkünlüðün ardýndan soluk soluða ulaþýlan orgazm… yokluðun orgazm sonrasý ciðerlerime doldurduðum sigara dumaný…
yalnýzlýðým; sensizliðimdir…
(A-Y) Sosyal Medyada Paylaşın:
aysegulguncan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.