Oturmuþtun yere, Düþünüp duruyordun, Hep bir elinde çöp, Yeri kurcalýyordun. Baþýný dirseðine, Dayamýþ duruyordun, Seni hep o merdiven, Baþýnda buluyordum.
Yüzün hep sapsarý, Zaten de simsiyahtý, Bir küçücük çocuktum; “Acep güneþ mi yaktý?..” Anladým ki sonradan, Çaresiz hastalýktý. Karalý Yusuf Aðam, Kara topraða yattý. Eþrefî çok aðlattý. EKREM GÜRER (1977 YOZGAT)
Sosyal Medyada Paylaşın:
EKREM GÜRER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.