Bu koca þehrin yýldýzlara perde tüm ýþýklarýný, birbirine küsmüþ sýrt sýrta beton yýðýnlarýný, sürekli koþturan zavallý insanlarýný býrakarak ardýmda; bitmek bilmeyen ýssýz yollardan, karanlýk yollardan, tekinsiz patikalardan, ayaklarým kanayarak, nefesim daralarak, dinip dinlenmeden, durup eðlenmeden, gözümde yaþlar, soluðuma boncuk gibi dizilmiþ hýçkýrýklarla, su alan bir sandal gibi yaratarak umudu feda ettiklerimden, varmak isterdim sana... Elinden su deðil, elin su Yüzünden ýþýk deðil, yüzün ýþýk Sesinden þarký deðil, sesin þarký... Sonrasý ne kan, ne soluk, ne gözyaþý... Sonrasý su, ýþýk ve þarký...
Hazan Ayaz 🍂
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayazhazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.