Tükürüyordu dünya sanki beni canavar misali Ve ben ellerimim açmýþ havayagözlerim dikili nasýrlara... Caným yandýkça tutuþan ruhumdan bir alev aldým Isýtýr belki taþlaþmýþ soðuk kalbimi Ve zindanlara hapsettim þimdilik özlemimim Gökten bir ýþýk vurdu cehaletle kavrulmuþ bir kavime gelen bir havari gibi Prangalar vurdum duygularýma,en özelime Zincirler geçirdim gözyaþlarýmýn nemine Kýrbaçlar vurdum karanlýðýmýn derinliklerine Karanlýklarýmý daha da boðdum karanlýða Sanki hiç ýþýðý görmeyen tünel misali Yüzümü astým kendimi cezalandýrmam yetmezmiþ gibi Düþman kesildim kendime sanki düzenin düþmanlýðý bitmezmiþ gibi Dönüp durdu zihnimin labirentlerinden o çýkmaz soru... Kimdi düþman? Dünya mý? Sen mi? Kendime yaptýðým bitmek bilmeyen þu sonu gelmez iþkencem mi?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alitastephanie Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.