“-ýslýk çalalak; güççük daþlar atalak, deyne(ði)nen iresim yapalak, sürüynen ekinnerin arasýnda duralak, yalan yannýþ türküler söyleyelek, arada bi aklýma ðelennere gülelek, bazýlarýna söðelek, elden geldik kadak; gözümü zerre gýrpmadan, goyunnarý zýyana sokmadan, bi(r) “acý bahar” günü “ay aydýný”, yanýmdan eðsmeden matýramý hýsým akrabanýn anýný tanýdým ha gerþi goca köyde hýsýmýmýz akrabamýz olmayan mý var bereket “yeðe deði(l)” goyunnar gece geç yarýya gadak goyunnarý örüdüm deyne(ði)me yasdandým gece boyu sürüyü ðütdüm . gündüz ha(y)di neyse de gece vahtý gözleri de ðörmeyinþe mi ne? aþ(ç) da bi yandan mallar valla otu; kökünden gazýyollar zati; evde yem-saman galmadý neyye dersen bu sene gýþ uzun sürdü Allahýn hekmetinden davar aç, goca samannýk boþaldý bobam bakdý ðördü hakkýndan gelemedi ellehem ellerden eveli örümeye baþladý elim ma(h)kým, ne ðeli(r) elden mezbur mal daða çýk(a)cak bari böcüye filen aldýrmasak o mübarek de yavrýsý filen ölürse intikamýný bek zert alýrýmýþ davarýn boðazýný sýkar-sýkar atarýmýþ meðere eniði kendi kendine öle o diyarý terkeder gederimiþ emme hanký daðda ne zaman, kimin nerde canavarýn yavrýsýný öldürdüðünü ne bilecen, endirdim kepene(ði) eþþekden yasdandým guytu bi çalýya “baðcak”ý baðladým yanal goça “tekgýra”yý diredim yanýbaþýma .. elimden geldikçene zýyan olan yerlerden bilassa da Deveci Sülalesinin anýndan uzak duru(rum)n “len epap neyye” dersen “serde genþlik var; hemi de olur ya uyurun-muyurun” “gorkulu düþ görmekdenise, uyanýk durmak evladýr” hesabý durduk yerde bi katakulli bulurun al baþýna püsgüllü belayý, “köpe(ð)e dalanma çalýyý dolan”, nemen(l)azým bizimo(ð)lan .. bi dee ebi ceddi Cýsdan’ýnan, Lelek Bolad’ýnýn geddiði yerlerden geþmemeye bakarýn neye dersen beladan uzak durcan, “çamýr bulaþmaz emme izi galý(r)”, demiþler adamlar zýyan-mýyan iþler, senin aklýnda bile yoðukana deraðap geder bi de seni gammazlarlar puþtlar ispiyonculuðu eyi becerir bi þayia “Ýrbem filannýn ekinini güttü” yani “bilelek-isdeyelek-gasden” nerden geldiðini bilemezsin valla gecenin leylisinde “bi ün” (bekçi) Bambayram gapýna dinelir “köpe(ði)ni uyutmaz” n’oldu “mýhdar senni ünneyo” sen evden çýkasýya gapýndan ayrýlmaz varýsýn köy odasýna taha gapýnýn gýranýnda bekçi selem-mersen almaz; Gafar Emmi makeneliye sürmüþdür carcörü “þýrraakk” yaylým ataþý vaziyeti Anýnda ortalýk “buz keser” bekçinin elinde “gýrýkgale” mavzer Allah bilir içinde tahta mermi emme ille o mermi sürme hareketi i(n)saný gahrýndan öldürü . gayat dilekdor Gara A(h)mat, mýhdar “falanýn ekinini neye ðütdün” “getmedim-görmedim-yedirmedim” yemin billah, ora(ya) getmedim “Garaðuz’dan geþmedin mi” sorgusuz soalsiz asacak gibi “geþdim” geþmedim deseen? “gösdert þahýdýný” ne arar, onnardan baþga þahýt mý var bizim o(ð)lan Allasen “geþmediðin yerin þahýdý mý olu(r) len hadi sen erke(ði)sen dün bazarda olmadýðýný ýsbatla bu hesaplara bi türlü aklým ermedi ðetdi vallahi billahi” . “giþi olmadýk biþiyinen suþlandý mý var ya her þey alay(h)ýnadýr valla senin annaca(ðý)n, bi(r) tezvir dava.. iþin içinden çýkama(zsý)n asla!” .. var sen get “ayýtla pirinciyin daþýný” araya ðirerler elin oðlunun dayýsý-mayýsý sen bin yemin et, dinnemezler elin “köpek döðen”i var, “kemik kemiren”i var baþ edeme(zsi)n valla-talla zati Cýsdan’ýn zeyninde “kýrk dilki dolaþýr” emme töbossun birinin guyruðu; ötekininkine dokanmaz zahar emme pes valla bilemen, yetemen.. dalgavýk; nasý(l) aklýnda dutar onca yalaný neresinden uyduru(r) o da bi(r) nevi “Allah vereseði” ben beceremen. elin “elinden ðelene” de biþiy demen . tabi bizim de dayýmýz var da; bizim dayý zati “götden bacaklý” biþi(y) kendine ne hayýrý var da ben ondan ne medet umacan senin annaca(ðý)n “göcen boku”nun teki, ne bi ilece yarar ne bulaþýr ne kokar ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.