en baþta Ýsmail ve Ayþedudu’yu yazmama vesile olanlara.. okuyan; Türkçeye, edebiyata duyarlý, þair arkadaþlarým Osman ve Rýdvan Ýbrahim, Fethi, Ayþegül, Sebahat, Efe, Mahmut, Güzide, Zübeyde, Türkan, Nergiz, Veysel, Erdal, Hasan Hüseyin, Ali, Iþýk, Esen, Ramazan, Ervula, Necmiye, Hatice, Muhammet, Elif, Hamza, Elmas, Zeynep, Yakup, .. memleketteki dostlarým bu satýrlarý yazmaya baþladýðýmda samimi alaka ile beni takip eden memleketteki dostlarým ve onlarýn doktor arkadaþlarý varken (serinin bittiði gün) Aþadudu Yalvaç Devlet hastanesinde bir kýþ günü 90’ý aþkýn yaþýnda vefat etti Allah rahmet eylesin, nur içinde yatsýn, mekaný cennet olsun . Ýsmail Kasým/1970 de.. vefatýndan birkaç gün önce tesadüfen karþýlaþmýþtým, bu birkaç dakika kim olduðunu bilmeden onu ilk ve son gördüðümdü, bütün bu süreçte jest ve alaka ciddiyeti içinde bana yol arkadaþý olduðunuz için candan teþekkürler. hiç bir hayat; hikayeden þiirden veya tahayyül edebileceðimizden daha az çetin deðildir, yanýbaþýmýzda ne romanlar yaþanýr.. biz sadece kendi senaryomuz ile cebelleþ olurken. kimbilir hangimiz kimin yaþadýðý þiirde akan bir dere, savrulan bir yaprak, esen rüzgar, gülümseyen çocuk; ya da kendimiz-iz.
Ismayýl gediyo, azzýk goydun mu Ýçerimi sardý derdin goygunu Acep nere ðetcen, gönnümde yara Yadigerýn kaldý iki bozuk para
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.