Bir uzun yolculuða çýkýyorum, Umut dolu günlere, Hayâller kurarak. Geçmiþ yýllarý düþünüyorum, her þeyi yerinde býrakarak.
Engin ovalarý, Yüksek daðlarý, Ýçimde görüyorum, Dallý budaklý. Yol boyu ormanlarý, Seyrediyorum, Ýçim dumanlý dumanlý.
Akþam loþluðu çökerken, Çizgi çizgi ýþýklarý, Gözlerimde dalgalý dalgalý. Geçip gidiyorum, Bir bir hepsini. Öyle dalmýþ ki saf gönlüm, Her þey içimde büklüm büklüm. Bir nefes alýyorum, Derinden derinden. Bir ses nefesimi týkýyor hemen. “Hayýrlý yolculuklar “ diyen, Anamýn sözlerini duyuyorum. Gözlerimi kapýyorum, Dalýyorum birden. Yeni bir âleme doðru, Dimdik bakýyorum. Bakmamak elde midir? Bu bir gerçek âlemdir. Bir devletin battýðý, Bir devletin doðduðu, Nice imparatorluklarýn Yýkýlýp kurulduðu, Yeni bir âleme bakýyorum.
Gözler açýlmamýþken, Bir Osmanlý torunu, Burada aldý soluðu. Açar açmaz gözlerimi, Gördüm Topkapý surlarýný, Bak sen de bak gönlüm, Sultanlarýn yurtlarýný.
Adaleti dünyaya, Bu kapýlar açtý, Bütün karanlýklara, Iþýklarýný saçtý, Ýnsanlýða böyle yeni, Böyle aydýn çað açtý.
Ýþte torun iyi dinle! Þudur sana öz sözüm; “Birlik ol, hep el ele, Sen de o torundansýn, Budur Eþrefî vazifen!”
EKREM GÜRER (1982 ÝSTANBUL)
Sosyal Medyada Paylaşın:
EKREM GÜRER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.