Zekiye
Gençlik yýllarýmýn gonca gülüydün,
Ben sana vurgun sen bana deliydin,
Sonsuza dek bizim köyde kalaydýn;
Gurbet ele göçtün, gittin ne diye?
Ateþlere attýn, yaktýn Zekiye!
Mýh gibi çakýldýn, aklýma sanki,
Unutmadým bir an, seni inan ki,
Yüreðim virane, bomboþ bir han ki;
Dalýp gidiyorum, o hoþ eskiye,
Mavi düþlerimi, yýktýn Zekiye!
Ben küçücük yerde, sen koca ilde,
Bekliyorum hâlâ kuytu sahilde,
Herkes konuþuyor, sevdamýz dilde;
Konu olduk þiir, içli türküye,
Þu boynumu öne büktün Zekiye!
Onca anýlarý sayýp da yoktan,
Unuttun adýmý, belki de çoktan,
Sanma ki ayýldým, vakitsiz þoktan;
Hasret kaldý bana, aþktan bakiye,
Çile çektim, sen ne çektin Zekiye?
Z harfi geçince, kalbim cýz eder,
Uðramasýn sana, ne gam, ne keder,
En güzel yýllarý, eyledim heder;
Cümle ömrüm olsun, sana hediye,
Mutluluk dilerim, Hak’tan Zekiye!
Gelsen bile artýk, çok geç bilesin,
Yetiþirsen ecel terim silesin,
Yas tutma hiç, veda edip gülesin;
Aðlasýn isterse, bütün Türkiye,
Tek yaþ dökme, ben çok döktüm Zekiye!
07.09.2023
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.