(Z)

akþamdan kalan ýþýklarý topluyoruz
yorgunluðun sesi sonuna kadar açýk
bütün unutulmuþlar anýlarýyla gelmiþ
gövdesini ateþle doyuranlar
çiçek hikâyeleri anlatýcýlarý
yolculuklarýndan dönemeyenler
oturduk yirmi birinci yüzyýlýn bahçesinde
senin yýldýzlarý anlatan ellerine tutunuyoruz
hislerin toplama kampýnda
suç olduðunu bile bile, üzerine su serpiyoruz
sýcaktan kavrulan sözcüklerin

zaman birkaç adým ötede bakýþlarý kýsýk
duygularýný yitirmiþ
göz çukurlarýna kum dolmuþ zamanýn
uzanýyorum uzanýyorum ellerim yetiþmiyor
mektup sanýyorum deniz kokulu uzak sesleri
okuyorum okuyorum kayboluyorum anlatý ormanýnda
kayboluþtan döndüðümde; kapýmýza
ritmin ölümünü býrakýp kaçmýþlardý insan kuklalarý

kimdir oynatan insan kuklalarýný
diye sordum derinden inanmýþlara
sustu bütün alkýþlayanlar
sustu bütün alkýþlayanlar
sustu bütün alkýþlayanlar

“bitlerin tanrýsý”
dedi oynatýlmaya itiraz eden amatör bir dinsiz
sona ermiþti akþamdan kalan ýþýklar

çocukluðumu hatýrladým birkaç adým ötedeydi
balýklarý öldürdükleri için, düþlerinde
denizi baþka bir kente taþýyan çocukluðum, ah
köz halindeydi hâlâ hatýrlamak
fazla uzaklaþmamýþtýr
kuþlarý iptal edilmiþ bir daðýn yamacýnda bekliyor olmalý
incir aðacýnýn gövdesine kazýdýðým Z harfi
o harfi söküp boynuma keder yaptým Zeyno
anayoldan sola ayrýlan köy giriþlerindeki anlam
onunla da binlerce kitap alýp saklandým içine
çok kalabalýktý hatýrlayýþýn odasý Zeyno, çok


Sosyal Medyada Paylaşın: